---

Her HaYkıRıŞ Bir UmuTtur ....

 

Yanlış ... Çoğu zaman bir telafi sebebidir insana , ama öyle yanlışlar vardır ki telafisi mümkün olmayan .

Kabus gibi her anında, her boşluğunda ve vücüdünün her zerresinde içten içe kavuran yavaş yavaş yok eden yanlışlar .

Bir yanlışa boyun eğmeli mi insan yoksa son nefesine kadar mücadele  etmeli mi yorulan zihnine inat . . .

 

Aşk ... çoğu zaman şarkılarda ya da küçücük bir çikolata parçasında anlık bir duygu yoksa hayatı şekillendiren varoluşun başlangıcı mıdır?

Düşünmek onu her adımında; geriye,bugüne ve yarına bakarak . Sanki hep yanındaymışsın gibi sanki hiç gitmemişsin gibi dolu dolu yaşamak ..

Geçip giden aylar aşkından vazgeçirmeli mi insanı yoksa son nefesine kadar aşkı için mücade mi etmeli yorulan kalbine inat . . .

 

Umut ... çoğu zaman yaşama sebebidir insanın, hayata bağlanma , çocuk gibi dört elle sarılma sebebidir inandığı değerlere .

yoksa insanın kendini kandırmaısnın en kolay yolumudur kaybettikeri yüce şeylere umutlanmak ya da yüreğine tokat gibi inen gerçeği görmeme inadı mıdır ..

Yüreğine inen her tokatta vazgeçmeli mi insan yoksa son nefesine kadar mücade mi etmeli yorulan düşlerine inat . . .

 

 

Hayatımda yanlış yaptım dedğim, aşık oldum dediğim ve bitiremediğim tek umut kaynağına...

 

 

---

                                            SENİ DÜŞÜNMEK

Seni Düşünmek ;
Benliğini aramasıdır insanın bir gece vakti rüzgarların yaladığı sokaklarda
Yalın bir yalnızlık içerisinde;
Seni Hiçbir zaman görmemiş olan soğuk duvarlara senin gülüşünü çizmektir
En ince detayına kadar.

Seni Düşünmek;
Kavrulmasıdır çiçek yapraklarının arasında filiz vermeye hazır tohumumun
Bir damla su hasretiyle;
Senli yokluklarda seni yaşayamamanın karabasan gibi omuzlara binen ağırlığıdır
Buğulu gözlerle aynadaki yabancıya bakarken.

Seni Düşünmek;
Zümrüdü Anka Kuşunun haykırmasıdır Kaf Dağının ardındaki yuvasında
Kendini küllerinden yaratırken;
Lacivert geçmişini anımsarken kendi benliğinde kaybettiklerini bulması
Ciğerden derin bir hasret geçirmesidir insanın .

                                SEN GİTTİN GİDELİ                                     

Gönlüm öksüz kaldı sen gittin gideli
Odama ne güneş girdi,nede bir ses
Sadece  yalnızlık girdi kapımdan içeri

Gözlerim öksüz kaldı sen gittin gideli
Ne baktığım bu toprak,ne de soluduğum hava eskisi gibi
Sadece ektiğim fidanlar filizlendi..

Sesim öksüz kaldı sen gittin gideli
Seninle konuşabilmek  saadetinden,
Sana haykırabilmek;sevinçlerimi,öfkelerimi
Duyuramadım;yalnızca yazdığım kağıtlara
Duyurabildim düşüncelerimi..

Yorgun düştüm ben sen gittin gideli
Ne birini sevecek yürek kaldı bende;
Ne de yeni bir ilişkiye başlayacak cesaret

Sen gittin gideli sevgilim
Bende benden gittim
Senden bana bir tek gözyaşı ve birkaç mutlu hatıra kaldı sevgilim!

Anladım ki ben geçen senelerin farkına bile varamadan
büyümüşüm be sevgili!

O aşk denen şarabı yudumlamış;payıma düşen yalnızlığımla
kalakalmışım ben sevgilim

  

   
    Girdim bi yola yeni bişeyler yapabilme umuduyla.Dönüşü olmadığını bilmek yolun sonunu görmeme neden ama bir o kadarda geriye dönüp bakmama engel, kesin olan bişey var oda kararsızlık sebebi olduğu.

     Yaşanan tekerrürler çoğu zaman telafi sebebedir,bir şans bir fırsat nedenidir.Ne kadar telafi ne kadar enkaz yolun sonunda beni bekleyen zincirlerini koparmış bir bekçi misali belli olacak.Yolu her ne kadar ben yürüsemde sonucu bekçi tayin edecek.

     Çoğu zaman özgürlük içerisinde özgürlük aramak esaret sebebidir peki ne kadar özgürlük ya da ne kadar esaret barınmakta zihimde.Arayış içerisinde olmak mı esarete iten yoksa özgürlüğü aramamamk mı???

     En kararlı olduğunu düşündüğün anda kısacık bir zaman boşluğunda kararsızlığa düşmekmi bir enkaz sebebidir yoksa zihninde yapı olarak aldandığın şeyin bir enkaz olduğunu bilmekmi?

     Geleceği kestirebilmek ne kadar zorsa geçmişten ders almakta bir o kadar zordur fakat esas olan bir gerçek varsa oda geçmişin geleceği tayin ettiğidir .......

                                                                                                         U.Özgür

                                           Sen Geldin

          İkimizde sevgiye aç kalmıştık  
                Gecelerde yalnızlık türküsünü
         Mırıldanmış ve her seferinde

 

                O yatakta ki yastığa
         Göz yaşlarımızı akıtmıştık.
               Hiçbir zaman mutluluğu düşünmemiştik
         Düşündüğümüz zamanlarda da hep


              Yalnızlık kapımızı çalmış;
        Mutluluğumuzu alıp götürmüştü.

              İnanmıyorduk  belki artık sevgiye,
        Biz göz yaşlarımızla avunuyorduk  gecelerde                           
               Her gece Allah’a dua ediyorduk                                        
        Bize hiç uğramayan mutluluğun gelmesi için                                  
             Ve her seferinde bekliyorduk bizi
        Bırakıp gidenlerin gelmelerini
            Ama hiç biri olmadı
       Ne göz yaşlarımız dindi,
           Ne de gidenler geri geldi.
       Ama şimdi sen geldin artık
           Gülümsemeler geldi,kahkahalar geldi,
      Neşem geldi,güvenim geldi
          Huzurum geldi,sağlığım geldi
      Kısacası mutluluk geldi
          Seninle birlikte aşkta geldi
                     Ve sen iyi ki geldin sevgilim

                          SENİ

Dalıp gitmek düşüncelere
Sisli bir akşam vakti;
İnceden bir ah!! çekerek,
Yudumlamak boğazıma akan damlacıkları
Yaşamak;
aynaya her baktığımda  gözlerimde seni..
Okumak;
yazdığım her kelimede seni..
Duymak;
işittiğim her sözde seni..
Dokunmak;
gördüğüm her düşte  tenine senin..
Sarılmak;
bir ömür boyu hiç bırakmamak için seni..
Özlemek;
bir gece vakti çıkıp geleceksin diye
sabahlara kadar beklemek seni..
Ağlamak;
gelmediğin hergüne lanet okumak beklerken seni..
Ölmek;
bu iki gözüm göremeden seni..

                                                                               Krizantem